ΤO KΑΣΤΡΟ.
Δίνω στ' απόβραδο σημείο αναφοράς
πριν πέσει η νύχτα μεσ’ την αγκαλιά σου,
σού πάει πολύ η γκρίζα όψη πού φοράς
σε εποχές όπου πληγώνουν τη θωριά σου.
Εσύ δεν ένοιωσες ποτέ τον πανικό
κι αυτό είναι η μεγάλη αρχοντιά σου,
της λευτεριάς μόνο το μέγα ιδανικό
αέρας ήτανε στο κορφολόγημά σου.
Σου πάει πολύ αυτή η ασάλευτη σιωπή
πού ξαποσταίνει απόψε απελπισμένη,
κι η ιστορία σαν παιδιάστικη ντροπή
γέρνει στο πλάι σου εκεί αποσταμένη.
Σου πάει πολύ η γκρίζα πέτρα πού φοράς
και η μορφή σου απ' το χρόνο γκρεμισμένη.
Πίκρες, χαρές όλου του τόπου εσύ χωράς,
σε μια Ελλάδα στους αιώνες πληγωμένη.
Σου πάει πολύ η γκρίζα θλίψη που φοράς
σε μια πατρίδα του χαμού και της φθοράς.
Καστρινός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου